Albaniaaa 2013 
Dzień 1. "Prolog - czyli poznajemy Zygmunta i Paszę"
Spotykamy się we trzech na naszej tradycyjnej stacji. Po krótkim pitu-pitu zaczynamy zakładać hełmofony, i nagleż na rutynowe pytanie o posiadanie paszporcików, Kleszczowi twarz się wydłuża w nienaturalnym grymasie zaskoczenia, przerażenia i złości. Analizujemy sytuację, wskakujemy w Zygmunta Franklina i mkniemy do stolicy. Nie ma o co drzeć szat, to tylko 700 kilometrowa pętelka. Po 6 pierwszych kilometrach dopada nas pęk węża nagrzewnicy. Niezawodny Pręt po raz wtóry ratuje nas z opresji.
Na mecie Kleszcza, komisyjnie oglądamy paszport, czy JEGO i czy WAŻNY
W drodze powrotnej następuje, zasugerowana przeze mnie zmiana Kleszcza w Paszę (od "nie mam PASZportA"). Uehehehhe.
Dzień 2. "Domino Day czyli Pasza kontratakuje"
Ruszamy. Pędzimy przez Słowację, omijamy tym razem Gnilec i to się mści. Pasza zdradziecko atakuje mnie od tyłu na światłach i robimy efekt domino - chcęc-niechcąc Pasza dostaje przydomek Niezborny.
Jedziemy przez Węgry, znajdujemy wiatrak.
Śpimy w chaszczach przed Segedem.
Dzień 3.
Jesteśmy w Serbii.
Po drodze, w "Pivnicy Exclusive" z chłopcy z lokalnego klubu motocyklowego stawiają nam espresso.
Spełniamy marzenie Niezbornego Paszy sprzed dwóch lat i badamy genezę i budowę odrzutowca z USA w ogródku lokalnego aeroklubu.
Zaczynają się pierwsze bałkańskie górki.
Po czym w Cacaku opróżniamy "restuaran na wodzie" z mięsiwa.
Lulu za 10 eurasów za drużynę.
Dzień 4.
Wyśmienite zakrętasy na drodze do Novego Pazaru.
Wjeżdżamy do Czarnogóry i to co zawsze. Dobrze że dodają plastikowe suspensory szczękościsku.
Znajdujemy pensionat obronny w Gusinnje.
Wieczorem disko obok meczetu zaczyna nagłośniać okolicę, zjeżdżają się tysiące mercedesów i passatów. Spotykamy parkę mocno zserbczonych, roześmianych polaków i dyskutujemy o bałkańskich radościach i smutkach. Wpuszczamy do organizmów nieco rakiji i szykujemy się do ataku na albańskie szuterki.
Dzień 5.
Żegnamy Gusinnje, witamy Albanię i drogę SH20
Nispodziewanie zza zakrętu wyłania się Orzep ze swoją radosną kompanią.
Wymieniamy uprzejmości i prujemy dali.
Franklin jest szybki jak wiatr i dzięki niemu mamy piękne ujęcia najazdowe
Po drodze, pośród głuszy, na głazie, w górskim potoku spotykamy syrenę.
Niezborny Pasza znajduje gwoździa numer jeden.
Niekiedy Niezborny Pasza jest upadłym, ale zawsze pada wytwornie i z godnością.
Landszafty wręcz niedorzeczne.
Eee , co was śmieszy?
Posilamy się kolejką kawulca i ruszamy asfaltem ku Koplikowi i oczywiście w kierunku Teth.
Tym razem szubienica ukwiecona !
Warunki narciarskie dobre.
Ciągle te same nudne widoki
Góry przyszły do Niezbornego Paszy...
Poznajemy Krwawego i jego rock'n'rollową ekipę.
Umawiamy się na spotkanie w Teth i wspólny biwakeros.
Rewelacja!
Teresa solo.
WioooskaaaTEEEETH!
Walimy za Krwawym na miejsce dzikensa. Niezborny Pasza smaga piargi transalpem, ale nie ustępuje pola przygodzie. Ciemność nas pochłania, ognisko z niej wyłania, gitarra w rękach Wodora wpada w punkowo-anarchistyczną nutę. Na tylnym siedzeniu Range Rovera odnajdujemy szkolną koleżankę naszego kamrata Grzegorza Silesiano
O poranku nasz plejs wygląda tak!
c.d.n 8)
Dzień 1. "Prolog - czyli poznajemy Zygmunta i Paszę"
Spotykamy się we trzech na naszej tradycyjnej stacji. Po krótkim pitu-pitu zaczynamy zakładać hełmofony, i nagleż na rutynowe pytanie o posiadanie paszporcików, Kleszczowi twarz się wydłuża w nienaturalnym grymasie zaskoczenia, przerażenia i złości. Analizujemy sytuację, wskakujemy w Zygmunta Franklina i mkniemy do stolicy. Nie ma o co drzeć szat, to tylko 700 kilometrowa pętelka. Po 6 pierwszych kilometrach dopada nas pęk węża nagrzewnicy. Niezawodny Pręt po raz wtóry ratuje nas z opresji.
Na mecie Kleszcza, komisyjnie oglądamy paszport, czy JEGO i czy WAŻNY
W drodze powrotnej następuje, zasugerowana przeze mnie zmiana Kleszcza w Paszę (od "nie mam PASZportA"). Uehehehhe.Dzień 2. "Domino Day czyli Pasza kontratakuje"
Ruszamy. Pędzimy przez Słowację, omijamy tym razem Gnilec i to się mści. Pasza zdradziecko atakuje mnie od tyłu na światłach i robimy efekt domino - chcęc-niechcąc Pasza dostaje przydomek Niezborny.
Jedziemy przez Węgry, znajdujemy wiatrak.
Śpimy w chaszczach przed Segedem.
Dzień 3.
Jesteśmy w Serbii.
Po drodze, w "Pivnicy Exclusive" z chłopcy z lokalnego klubu motocyklowego stawiają nam espresso.
Spełniamy marzenie Niezbornego Paszy sprzed dwóch lat i badamy genezę i budowę odrzutowca z USA w ogródku lokalnego aeroklubu.
Zaczynają się pierwsze bałkańskie górki.
Po czym w Cacaku opróżniamy "restuaran na wodzie" z mięsiwa.
Lulu za 10 eurasów za drużynę.
Dzień 4.
Wyśmienite zakrętasy na drodze do Novego Pazaru.
Wjeżdżamy do Czarnogóry i to co zawsze. Dobrze że dodają plastikowe suspensory szczękościsku.
Znajdujemy pensionat obronny w Gusinnje.
Wieczorem disko obok meczetu zaczyna nagłośniać okolicę, zjeżdżają się tysiące mercedesów i passatów. Spotykamy parkę mocno zserbczonych, roześmianych polaków i dyskutujemy o bałkańskich radościach i smutkach. Wpuszczamy do organizmów nieco rakiji i szykujemy się do ataku na albańskie szuterki.
Dzień 5.
Żegnamy Gusinnje, witamy Albanię i drogę SH20
Nispodziewanie zza zakrętu wyłania się Orzep ze swoją radosną kompanią.
Wymieniamy uprzejmości i prujemy dali.
Franklin jest szybki jak wiatr i dzięki niemu mamy piękne ujęcia najazdowe
Po drodze, pośród głuszy, na głazie, w górskim potoku spotykamy syrenę.
Niezborny Pasza znajduje gwoździa numer jeden.
Niekiedy Niezborny Pasza jest upadłym, ale zawsze pada wytwornie i z godnością.
Landszafty wręcz niedorzeczne.
Eee , co was śmieszy?
Posilamy się kolejką kawulca i ruszamy asfaltem ku Koplikowi i oczywiście w kierunku Teth.
Tym razem szubienica ukwiecona !
Warunki narciarskie dobre.
Ciągle te same nudne widoki
Góry przyszły do Niezbornego Paszy...
Poznajemy Krwawego i jego rock'n'rollową ekipę.
Umawiamy się na spotkanie w Teth i wspólny biwakeros.
Rewelacja!
Teresa solo.
WioooskaaaTEEEETH!
Walimy za Krwawym na miejsce dzikensa. Niezborny Pasza smaga piargi transalpem, ale nie ustępuje pola przygodzie. Ciemność nas pochłania, ognisko z niej wyłania, gitarra w rękach Wodora wpada w punkowo-anarchistyczną nutę. Na tylnym siedzeniu Range Rovera odnajdujemy szkolną koleżankę naszego kamrata Grzegorza Silesiano
O poranku nasz plejs wygląda tak!
c.d.n 8)
Komentarz